Oktober
Door: Geesje
Blijf op de hoogte en volg Familie
04 Oktober 2013 | Oeganda, Arua
Lieve mensen,
Groeten uit Arua. Oktober alweer. Scholen aan de gang. Hier is het nog regenseizoen met bijna dagelijks buien. West Nijl ziet er groen uit. De wegen wat bruiner,modderiger en de boda bodas (fietsers en bromfietsers die achterop passagiers vervoeren) slippen en glijden op de onverharde wegen. Voor de rest zijn de mensen blij met alles wat er groeit. Iedereen die ook maar een stukje land heeft, gebruikt het voor verbouwen. Eigen verbouwde gewassen zijn een belangrijke voedingsbron voor de meeste families hier. Het maakt niet uit of je een leraar, dominee, verpleegkundige of wat dan ook bent. Op het land werken is er nu voor iedereen bij, ander werk kan wachten. Uit eigen tuin genieten we van verse kruiden, uien en spinazie, wanneer de kippen zich er niet al tegoed aangedaan hebben onder het kippengaas door. We hebben er nu een stel parelhoenders bij op het erf. Het is een mooi gescharrel, alleen veel kippenstront op ongewenste plekken (maar daar moet je dan maar schijt aan hebben in dit huishouden). De enigste geit, een bok, die we als gift hadden gekregen is al in de pan geland, vrat de koffie bonen van de struiken. En die koffie is ons dierbaarder dan de geit, geen moeilijke keuze om de geit niet te sparen. Er zijn trouwens ook prima koffiebonen op de markt verkrijgbaar, het roosteren wordt gedaan door Juliet, de gastvrouw van ons gastenverblijf. Aart heeft een ronddraaiende aluminium pan in elkaar genageld waar de bonen boven een houtskoolvuurtje hand- en gelijkmatig gebrand worden. In de keuken hebben we sinds ons verlof een ouderwetse koffie molen in gebruik, dus het wordt vers gemalen en gezet. Hoe langer je ergens zit, hoe meer spullen je vergaard. Tegenwoordig is het Italiaanse espresso potje favoriet, die kan gewoon op het gas. Karibu, welkom voor een bakkie!
De leerlingen van de praktijk school zijn ook weer op honk en bezig met hun laatste termijn op school. De jongens en meiden van de bouw zijn verder gegaan met renovatie van het gebouw waar de laatste Nederlandse groep van vijf geschilderd heeft samen met studenten. De geverfde lokalen zien er weer gelikt uit met frisse kleuren. We denken met veel plezier terug aan de werkvakantie van 2013. Nogmaals bedankt mensen. Ook de oostkant van het gebouw heeft inmiddels nieuwe ramen met glas, ijzeren kozijnen en luiken. Termieten blijven een groot probleem voor hout- en bouwwerk in Arua, ze vreten alles aan. Vooral in dat opzicht zijn stalen deuren en raamwerk niet verkeerd. Verder werken de mannen van de bouw op het schoolterrein aan meer regenwateropslagtanks van 27 kuub met zogenaamde “interlocking stabilized soil block technology”.Een kleine receptie ruimte bij de ingang wordt met dezelfde techniek gemaakt. En dan staat er nog een gladde cement vloer voor de garage op het programma. Alle renovatie en updates aan gebouwen zijn op zich al verbeteringen voor de school, uiteindelijk willen we een plaats creëren waar mensen nieuwe kansen krijgen om een vak te leren. Juist voor de weduwen en de wezen die hier duidelijk achtergesteld zijn.
In de timmermanswerkplaats zijn ze naast les geven bezig met school meubilair voor lokale privé basisscholen. Een nieuwe stijl, combinatie van staal en hout. Bosko, de lasser, krijgt steeds meer ervaring en de stroomvoorziening is drastisch verbeterd nu de waterkrachtcentrale elektriciteit verschaft. Een generator laten lopen kostte teveel diesel en was te duur op de lange termijn. In de garage repareren ze een auto voor een kerkprovincie in Sudan, gebed zonder einde. Onderdelen zijn moeilijk verkrijgbaar en komen 2e hands en kapot aan vanuit Kampala. Aart blijft optimistisch en ziet er wel een gat in. Al met al zat werk aan de winkel. Enerzijds goed, anderzijds lastig. Veel van het werk wat uitgevoerd wordt voor inkomsten voor de school is geen standaard werk en er wordt nog vaak een beroep op Aart gedaan. Terwijl we naar zelfstandigheid toe willen, juist met ons vertrek volgend jaar wat steeds dichterbij komt. Soms geeft dat wrevel; “kom op mensen, dit moet nu van jullie zelf komen”. Soms is het begrijpelijk; groei naar zelfstandigheid komt met vallen en opstaan. En we zien waar we teveel zelf gedaan hebben omdat het simpelweg niet fijn is om iets te zien mislukken. Richard, de directeur en zijn team hebben veel zaken goed opgepakt in de loop der jaren, maar het kan altijd beter, ontwikkeling moet er blijven. Juist vandaag hebben Richard en Henry op eigen initiatief een folder voor de school gedrukt en drie contracten voor regentanks geregeld. Bravo.
De meer ervaren naaisters van LifeStitches die een jaar lang een naaicursus deden dachten dat ze wel gemazzeld zouden met verlenging van de cursus. De moeders hadden tal van redenen waarom ze niet elke dag voor lessen kwamen, waardoor ze achterbleven met hun productie. Cultureel gezien waren het prima excuses. Begrafenissen, geboorte, ziekte, werken op het land. Ik(Geesje) had dan ook niet gedacht dat ze het voor elkaar konden krijgen om op hun laatste cursusdag alle school uniformen voor Aids wezen af te krijgen, een vereiste om geld voor de eigen trapmachine bij elkaar te sparen . Maar ziedaar, de vrouwen hebben hun eigen problemen opgelost. Het is wel zo dat de volgende groep vrouwen vanaf nu helemaal geen donorgeld meer krijgen voor cursussen en dat het allemaal opgehoest moet worden door de verkoop van tafelkleden, keukenschorten en andere textiel producten in binnen en buitenland. Huur van de klas, elektriciteitsrekening, salaris van de leerkrachten, het tikt allemaal aan en ze krijgen er hun handen vol aan om de zaak te laten lopen. Een nieuwe groep HIV positieve moeders in Maracha, een klein plaatsje verderop, krijgen nu wel meer kansen om wat op te bouwen met donorgeld. Voor hen plannen we naast de huidige werkplek ook een grotere workshop waar ze schooluniformen naaien die LifeStitches dan weer opkoopt voor kinderen die wees zijn.
Met de den Breejen kinderen gaat het goed. Famke, de Nederlandse juf is weer terug in Arua en blijft tot april 2013 bij leven en welzijn. We zijn gezegend met alle mensen die ons hielpen bij de thuisschool de afgelopen jaren. Iedereen op haar manier, soms voor een half jaar, soms een paar maanden. De thuisschool draait nu hele dagen. Van de lokale school in de ochtenden is afscheid genomen nu we werken naar terugkeer naar Nederland. Voor onze kinderen lijkt het erop dat ze een jaartje langer op de basisschool blijven dan de meeste van hun leeftijdsgenootjes. Vooral voor Anne Fleur fijn dat ze straks nog een jaar groep 8 in het dorp kan doen voor verder te gaan met voortgezet onderwijs. Al genoeg veranderingen bij terugkeer verwachten we. Lisa geniet nog van een leven zonder schoollokaal. Die kan volgend jaar na de zomervakantie in de kleuterklas beginnen denken we. Als ouders hopen we dat de kindertijd in Arua een goede basis is geweest voor hun verdere groei en dat ze met plezier terugkijken naar hun jonge jaren in Oeganda. Ze weten nu gewoon niet beter, zeggen er wel naar uit te zien om weer in Nederland te wonen. De tijd zal het leren.
Goed mensen, dat was het weer van ons. Jullie Gods zegen bij alles in het leven!
Aart, Geesje, Anne Fleur, Ruben, Jan Lucas and Lisa den Breejen
Groeten uit Arua. Oktober alweer. Scholen aan de gang. Hier is het nog regenseizoen met bijna dagelijks buien. West Nijl ziet er groen uit. De wegen wat bruiner,modderiger en de boda bodas (fietsers en bromfietsers die achterop passagiers vervoeren) slippen en glijden op de onverharde wegen. Voor de rest zijn de mensen blij met alles wat er groeit. Iedereen die ook maar een stukje land heeft, gebruikt het voor verbouwen. Eigen verbouwde gewassen zijn een belangrijke voedingsbron voor de meeste families hier. Het maakt niet uit of je een leraar, dominee, verpleegkundige of wat dan ook bent. Op het land werken is er nu voor iedereen bij, ander werk kan wachten. Uit eigen tuin genieten we van verse kruiden, uien en spinazie, wanneer de kippen zich er niet al tegoed aangedaan hebben onder het kippengaas door. We hebben er nu een stel parelhoenders bij op het erf. Het is een mooi gescharrel, alleen veel kippenstront op ongewenste plekken (maar daar moet je dan maar schijt aan hebben in dit huishouden). De enigste geit, een bok, die we als gift hadden gekregen is al in de pan geland, vrat de koffie bonen van de struiken. En die koffie is ons dierbaarder dan de geit, geen moeilijke keuze om de geit niet te sparen. Er zijn trouwens ook prima koffiebonen op de markt verkrijgbaar, het roosteren wordt gedaan door Juliet, de gastvrouw van ons gastenverblijf. Aart heeft een ronddraaiende aluminium pan in elkaar genageld waar de bonen boven een houtskoolvuurtje hand- en gelijkmatig gebrand worden. In de keuken hebben we sinds ons verlof een ouderwetse koffie molen in gebruik, dus het wordt vers gemalen en gezet. Hoe langer je ergens zit, hoe meer spullen je vergaard. Tegenwoordig is het Italiaanse espresso potje favoriet, die kan gewoon op het gas. Karibu, welkom voor een bakkie!
De leerlingen van de praktijk school zijn ook weer op honk en bezig met hun laatste termijn op school. De jongens en meiden van de bouw zijn verder gegaan met renovatie van het gebouw waar de laatste Nederlandse groep van vijf geschilderd heeft samen met studenten. De geverfde lokalen zien er weer gelikt uit met frisse kleuren. We denken met veel plezier terug aan de werkvakantie van 2013. Nogmaals bedankt mensen. Ook de oostkant van het gebouw heeft inmiddels nieuwe ramen met glas, ijzeren kozijnen en luiken. Termieten blijven een groot probleem voor hout- en bouwwerk in Arua, ze vreten alles aan. Vooral in dat opzicht zijn stalen deuren en raamwerk niet verkeerd. Verder werken de mannen van de bouw op het schoolterrein aan meer regenwateropslagtanks van 27 kuub met zogenaamde “interlocking stabilized soil block technology”.Een kleine receptie ruimte bij de ingang wordt met dezelfde techniek gemaakt. En dan staat er nog een gladde cement vloer voor de garage op het programma. Alle renovatie en updates aan gebouwen zijn op zich al verbeteringen voor de school, uiteindelijk willen we een plaats creëren waar mensen nieuwe kansen krijgen om een vak te leren. Juist voor de weduwen en de wezen die hier duidelijk achtergesteld zijn.
In de timmermanswerkplaats zijn ze naast les geven bezig met school meubilair voor lokale privé basisscholen. Een nieuwe stijl, combinatie van staal en hout. Bosko, de lasser, krijgt steeds meer ervaring en de stroomvoorziening is drastisch verbeterd nu de waterkrachtcentrale elektriciteit verschaft. Een generator laten lopen kostte teveel diesel en was te duur op de lange termijn. In de garage repareren ze een auto voor een kerkprovincie in Sudan, gebed zonder einde. Onderdelen zijn moeilijk verkrijgbaar en komen 2e hands en kapot aan vanuit Kampala. Aart blijft optimistisch en ziet er wel een gat in. Al met al zat werk aan de winkel. Enerzijds goed, anderzijds lastig. Veel van het werk wat uitgevoerd wordt voor inkomsten voor de school is geen standaard werk en er wordt nog vaak een beroep op Aart gedaan. Terwijl we naar zelfstandigheid toe willen, juist met ons vertrek volgend jaar wat steeds dichterbij komt. Soms geeft dat wrevel; “kom op mensen, dit moet nu van jullie zelf komen”. Soms is het begrijpelijk; groei naar zelfstandigheid komt met vallen en opstaan. En we zien waar we teveel zelf gedaan hebben omdat het simpelweg niet fijn is om iets te zien mislukken. Richard, de directeur en zijn team hebben veel zaken goed opgepakt in de loop der jaren, maar het kan altijd beter, ontwikkeling moet er blijven. Juist vandaag hebben Richard en Henry op eigen initiatief een folder voor de school gedrukt en drie contracten voor regentanks geregeld. Bravo.
De meer ervaren naaisters van LifeStitches die een jaar lang een naaicursus deden dachten dat ze wel gemazzeld zouden met verlenging van de cursus. De moeders hadden tal van redenen waarom ze niet elke dag voor lessen kwamen, waardoor ze achterbleven met hun productie. Cultureel gezien waren het prima excuses. Begrafenissen, geboorte, ziekte, werken op het land. Ik(Geesje) had dan ook niet gedacht dat ze het voor elkaar konden krijgen om op hun laatste cursusdag alle school uniformen voor Aids wezen af te krijgen, een vereiste om geld voor de eigen trapmachine bij elkaar te sparen . Maar ziedaar, de vrouwen hebben hun eigen problemen opgelost. Het is wel zo dat de volgende groep vrouwen vanaf nu helemaal geen donorgeld meer krijgen voor cursussen en dat het allemaal opgehoest moet worden door de verkoop van tafelkleden, keukenschorten en andere textiel producten in binnen en buitenland. Huur van de klas, elektriciteitsrekening, salaris van de leerkrachten, het tikt allemaal aan en ze krijgen er hun handen vol aan om de zaak te laten lopen. Een nieuwe groep HIV positieve moeders in Maracha, een klein plaatsje verderop, krijgen nu wel meer kansen om wat op te bouwen met donorgeld. Voor hen plannen we naast de huidige werkplek ook een grotere workshop waar ze schooluniformen naaien die LifeStitches dan weer opkoopt voor kinderen die wees zijn.
Met de den Breejen kinderen gaat het goed. Famke, de Nederlandse juf is weer terug in Arua en blijft tot april 2013 bij leven en welzijn. We zijn gezegend met alle mensen die ons hielpen bij de thuisschool de afgelopen jaren. Iedereen op haar manier, soms voor een half jaar, soms een paar maanden. De thuisschool draait nu hele dagen. Van de lokale school in de ochtenden is afscheid genomen nu we werken naar terugkeer naar Nederland. Voor onze kinderen lijkt het erop dat ze een jaartje langer op de basisschool blijven dan de meeste van hun leeftijdsgenootjes. Vooral voor Anne Fleur fijn dat ze straks nog een jaar groep 8 in het dorp kan doen voor verder te gaan met voortgezet onderwijs. Al genoeg veranderingen bij terugkeer verwachten we. Lisa geniet nog van een leven zonder schoollokaal. Die kan volgend jaar na de zomervakantie in de kleuterklas beginnen denken we. Als ouders hopen we dat de kindertijd in Arua een goede basis is geweest voor hun verdere groei en dat ze met plezier terugkijken naar hun jonge jaren in Oeganda. Ze weten nu gewoon niet beter, zeggen er wel naar uit te zien om weer in Nederland te wonen. De tijd zal het leren.
Goed mensen, dat was het weer van ons. Jullie Gods zegen bij alles in het leven!
Aart, Geesje, Anne Fleur, Ruben, Jan Lucas and Lisa den Breejen
-
04 Oktober 2013 - 19:20
Hilda:
Leuk, zo,n uitgebreid verslag van jullie te lezen! Het loslaten is begonnen en nu vertrouwen dat alles goed blijft gaan als jullie weg zijn. Ik wil t.z.t. best een keer mee gaan kijken of alles nog loopt...
Groetjes van allen Van Veenen! -
04 Oktober 2013 - 21:05
Hanny:
Toch gelukt om het bericht hier te plaatsen!
Nederland komt al weer een beetje in zicht. Dit keer hoef je dan niet zo heel lang te wachten om je nieuwe nichtje te bewonderen. Van harte gefeliciteerd met je nieuwe nichtje.
Groet,
Hanny -
05 Oktober 2013 - 14:07
Stan V Bakel:
Mooi om te lezen dat alles goed met jullie gaat. Ik plaats wel niet zoveel reakties, maar ik lees de verhalen van jullie belevenissen met groot plezier.
Veel groeten en success
Stan -
07 Oktober 2013 - 19:36
Tante Jenny:
wat leuk om bij Petra over jullie te lezen, ik wens jullie alle goeds toe en hopen op nog eens een keer tot ziens groeten van tante petra -
07 Oktober 2013 - 19:38
Tante Jenny:
natuurlijk de groeten van tante Jenny en petra -
20 Oktober 2013 - 08:25
Roelienke Buitenweg:
Lang verslag>>>kleine lettertjes; binnenkort moet ik weer een nieuwe bril :)! Hartelijk dank voor jullie verslag.
Wat fijn dat jullie een juf hebben gevonden die jullie kinderen de hele dag les kan geven. Missen ze de lokale school/vrienden? Of zien ze die vrienden toch wel? 't Lijkt mij een goede beslissing om een jaar extra basisschool te doen; wat je zegt, er verandert toch al zo veel.
Gaan jullie weer terug naar Hardinxveld Giessendam? Hopen en bidden dat jullie (of alleen Aart?) werk zullen vinden dat goed past.
Ik wens jullie een goede zondag en tot schrijfs/ziens!
Hartelijke groeten,
Roelienke
-
06 November 2013 - 16:11
Tante Anneke:
Lieve Aart, Geesje en de kids,
Bij je moeder Aart en Geesje de nieuwe email gelezen met het laatste nieuws over jullie beleving en Leven in Arua.
Wat een gehéél ander leven als dat wij hier kennen.Héél fijn dat alles goed mag gaan, bij en met jullie allen'.Ik realiseer mij dat jullie terugkomst alweer over vijf maanden zal zijn.!
Wij verlangen erna om jullie weer te kunnen begroeten en in ons midden te weten.
Mijn man, oom AD gaat langzaam achter uit, volgende week weer voor onderzoeken naar de cardioloog.
Gelukkig weten wij dat onze God voor ons zorgt en ons draagt elke dag opnieuw!
Met Clara gaat het naar omstandidheden héél goed met haar gezondheid, daar kunnen wij God voor danken ! Pieter zorgt goed voor haar en samen stralen zij van het samengaan !
En wij stralen mee.
Ontvang onze liefde voor jullie allemaal en hartelijke groet van , oom Ad en tante Anneke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
